« حامد سمیعی بیست ماه پیش در آلمان درخواست پناهندگی داده بود، اما در این مدت نه
جواب مثبت گرفته بود و نه جواب منفی. به همین خاطر خیلی افسرده و ناراحت بود و اصلا
با کسی هم صحبت نمیکرد.»
«خودکشی یک جوان پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان»
به گفته دو پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان، حامد سمیعی پناهجوی ۲۸ ساله ایرانی، به دلیل "افسردگی شدید ناشی از بلاتکلیفی" شامگاه پنجشنبه ۱۷ اسفند با خوردن بیش از ۷۰ قرص خودکشی کرده است.
به گفته دو پناهجوی ایرانی، حامد سمیعی ۲۸ ساله که از بیست ماه پیش به آلمان آمده و درخواست پناهندگی داده بود، شامگاه پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۱ (۷ مارس ۲۰۱۳)، به دلیل "افسردگی ناشی از بلاتکلیفی و فشارهای ناشی از وضعیت پناهندگی"، در کمپ پناهندگی شهر هوف واقع در ایالت بایرن آلمان با خوردن بیش از ۷۰ قرص خودکشی کرده است.
به گزارش رادیو آلمان، علی سلمانی از دوستان حامد که او هم پناهجوست و در همین کمپ پناهندگی زندگی میکند با اعلام این خبر به دویچه وله گفت: «صبح جمعه (۱۸ اسفند) یکی از پناهندگان دید در اتاق حامد باز است و او فوت کرده است. وقتی آمبولانس آمد گفتند ۵ ساعت پیش فوت کرده است.»
به گفته علی سلمانی، حامد سمیعی بیست ماه پیش در آلمان درخواست پناهندگی داده بود، اما در این مدت نه جواب مثبت گرفته بود و نه جواب منفی. به همین خاطر خیلی افسرده و ناراحت بود و اصلا با کسی هم صحبت نمیکرد.
آن طور که این پناهجوی ایرانی میگوید در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان ۱۵ ایرانی زندگی میکنند که برخی از آنها سالهاست منتظر جواب پناهندگی خود هستند.
جسد حامد سمیعی در سردخانه
به گفته علی سلمانی، جسد حامد سمیعی هماکنون در سردخانه شهر هوف است. او میگوید: «به خانواده حامد سمیعی در ایران خبر خودکشی او را دادیم. خانواده برای انتقال جنازه به ایران پول کافی ندارد. متاسفانه مسئولان تامین اجتماعی شهر هوف و شهرداری هم هزینه انتقال جسد به ایران را تقبل نمیکنند.»
علیرضا قلمی از دیگر دوستان حامد سمیعی که او نیز در همین کمپ زندگی میکند با تایید "افسردگی شدید" حامد سمیعی به دلیل بلاتکلیفی ناشی از بدون جواب ماندن درخواست پناهندگی، میگوید: «سه چهار روز قبل از فوت حامد، من با تعدادی از دوستان پیش او بودیم. حامد گفت خسته است و روحیهاش خراب شده است. دوستان به او گفتند که اگر مشکلی داری، برگرد ایران. اما او گفت که من الان بیست ماه است در اینجا هستم، بعد از بیست ماه کجا بروم. ما نمیدانیم که چی شد و چه چیزی در روحیهی این جوان تاثیر گذاشته بود که به چنین نتیجهای رسید.»
به گفته علیرضا قلمی، پس از خودکشی حامد سمیعی ، دیگر پناهجویان ایرانی برای انتقال جسد او به ایران به اداره تامین اجتماعی و شهرداری شهر هوف مراجعه کردند ولی آنها گفتند "به ما ربطی ندارد". علیرضا قلمی میگوید: «هزینه انتقال جنازه حداقل بین هشت تا ده هزار یورو خواهد بود. ما هم مستاصل ماندهایم که چهکار باید بکنیم.»
شرایط بد پناهندگان در ایالت بایرن
پناهندگان در ایالت بایرن آلمان به نسبت دیگر ایالتهای کشور آلمان شرایط بدی دارند. شرایط بد نگهداری پناهندگان در ایالت بایرن آلمان بعد از خودکشی محمد رهسپار پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی وورتسبورگ بر سر زبانها افتاد. محمد رهسپار، ۲۹ ساله، حدود یک سال پیش، یکشنبه ۲۹ ژانویه ۲۰۱۲ در کمپ پناهندگی وورتسبورگ واقع در ایالت بایرن آلمان خودکشی کرد. او خود را از پنجره اتاقاش حلقآویز کرده بود.
در چند ماه گذشته حرکتهای اعتراضی نسبت به وضعیت پناهجویان در آلمان بالا گرفته است. راهپیمایی بیش از ۵۰ پناهجو از کشورهایی چون ایران، افغانستان و غنا از وورتسبورگ به برلین یکی از آخرین حرکتهای اعتراضی پناهجویان بود که انعکاس قابلتوجهی در رسانهها پیدا کرد. این پناهجویان با هدف جلب توجه افکار عمومی و دولت آلمان نسبت به شرایط زندگی پناهجویان، نداشتن حق کار و نداشتن اجازه خروج از محل اقامت خود، از وورتسبورگ تا برلین راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.
اطلاعات تکمیلی در رابطه با خودکشی حامد سماعی، پناه جوی ایرانی در جنوب آلمان
حنیف حیدرنژاد ،سایت انتگراسیون، 09.03.2013: آقای ع. ق. یکی از پناه جویان ایرانی ساکن در هایم (خوابگاه) پناه جویان در شهر هوف- Hof واقع در ایالت بایرن در جنوب آلمان در گفتگوئی با حنیف حیدرنژاد جزئیات بیشتری را در مورد خودکشی آقای حامد سماعی پناه جوی ایرانی توضیح داد.
آقای ق. می گوید: "پس از آنکه درخواست پناهندگی حامد از سوی اداره امور پناهندگی آلمان رد شد او بسیار ناراحت بود. در گفتگو با دیگر پناه جویان و در گفتگو با خود من همه اش تاکید می کرد که خسته شده و ادامه این بلاتکلیفی برایش سخت است. واقعا ما نمی دانیم با این وضعیت چکار باید بکنیم. رسیدگی به درخواست های پناهندگی خیلی طولانی است و این بلاتکلیفی اعصاب همه را خراب می کند. ما اینجا 16 نفر ایرانی هستیم. همه جوان و اکثرا تحصیل کرده. می خواهیم کار کنیم و روی پای خودمان باشیم ولی حتی اجازه ترک منطقه خودمان را هم نداریم. در این هایم نزدیک سیصد نفر با ملیت های مختلف زندگی می کنند و همه از این شرایط به تنگ آمده اند."
آنگونه که آقای ق. توضیح داد، پس از خودکشی حامد سماعی، دیگر پناه جویان این خبر را به خانواده او در ایران اطلاع داده اند.
در مورد جزئیات خودکشی حامد سماعی، آقای ق. می گوید "چهارشنبه شب ششم مارس حامد سراغ من آمد و اصلا نشانه ای از اینکه او تصمیم به خودکشی دارد دیده نمی شد. بعدا فهمیدم که او در همین شب سراغ بچه های دیگر هم رفته. مثل اینکه داشته خداحافظی می کرده و خود ما خبر نداشتیم. حامد در یک اتاق تنها می خوابید. روز هفتم مارس ساعت هفت صبح وقتی یکی ازبچه ها سراغ حامد می رود متوجه می شود و سریع به اورژانس خبر می دهیم. دکتر اورژانس گفت او شش یا هفت ساعت قبل فوت کرده بوده است. الان در هایم فضای سنگینی حاکم شده روز جمعه هشتم مارس حامد را کالبد شکافی کردند. ما خواستار آن بودیم که جسدش را برای خاکسپاری به ایران بفرستند، اما اداره سوسیال (تامین اجتماعی) گفت ما چنین هزینه ای را تقبل نمی کنیم."
آقای ق. تاکید کرد که "پناه جویان مایلند به دلیل شرایط سختگیرانه ای که در آن زندگی می کنند اعتراض کنند، اما واقعا نمی دانیم چکار باید بکینم و چگونه صدای خودمان را به مردم و ادارت آلمانی برسانیم."
«خودکشی یک جوان پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان»
به گفته دو پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان، حامد سمیعی پناهجوی ۲۸ ساله ایرانی، به دلیل "افسردگی شدید ناشی از بلاتکلیفی" شامگاه پنجشنبه ۱۷ اسفند با خوردن بیش از ۷۰ قرص خودکشی کرده است.
به گفته دو پناهجوی ایرانی، حامد سمیعی ۲۸ ساله که از بیست ماه پیش به آلمان آمده و درخواست پناهندگی داده بود، شامگاه پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۱ (۷ مارس ۲۰۱۳)، به دلیل "افسردگی ناشی از بلاتکلیفی و فشارهای ناشی از وضعیت پناهندگی"، در کمپ پناهندگی شهر هوف واقع در ایالت بایرن آلمان با خوردن بیش از ۷۰ قرص خودکشی کرده است.
به گزارش رادیو آلمان، علی سلمانی از دوستان حامد که او هم پناهجوست و در همین کمپ پناهندگی زندگی میکند با اعلام این خبر به دویچه وله گفت: «صبح جمعه (۱۸ اسفند) یکی از پناهندگان دید در اتاق حامد باز است و او فوت کرده است. وقتی آمبولانس آمد گفتند ۵ ساعت پیش فوت کرده است.»
به گفته علی سلمانی، حامد سمیعی بیست ماه پیش در آلمان درخواست پناهندگی داده بود، اما در این مدت نه جواب مثبت گرفته بود و نه جواب منفی. به همین خاطر خیلی افسرده و ناراحت بود و اصلا با کسی هم صحبت نمیکرد.
آن طور که این پناهجوی ایرانی میگوید در کمپ پناهندگی شهر هوف آلمان ۱۵ ایرانی زندگی میکنند که برخی از آنها سالهاست منتظر جواب پناهندگی خود هستند.
جسد حامد سمیعی در سردخانه
به گفته علی سلمانی، جسد حامد سمیعی هماکنون در سردخانه شهر هوف است. او میگوید: «به خانواده حامد سمیعی در ایران خبر خودکشی او را دادیم. خانواده برای انتقال جنازه به ایران پول کافی ندارد. متاسفانه مسئولان تامین اجتماعی شهر هوف و شهرداری هم هزینه انتقال جسد به ایران را تقبل نمیکنند.»
علیرضا قلمی از دیگر دوستان حامد سمیعی که او نیز در همین کمپ زندگی میکند با تایید "افسردگی شدید" حامد سمیعی به دلیل بلاتکلیفی ناشی از بدون جواب ماندن درخواست پناهندگی، میگوید: «سه چهار روز قبل از فوت حامد، من با تعدادی از دوستان پیش او بودیم. حامد گفت خسته است و روحیهاش خراب شده است. دوستان به او گفتند که اگر مشکلی داری، برگرد ایران. اما او گفت که من الان بیست ماه است در اینجا هستم، بعد از بیست ماه کجا بروم. ما نمیدانیم که چی شد و چه چیزی در روحیهی این جوان تاثیر گذاشته بود که به چنین نتیجهای رسید.»
به گفته علیرضا قلمی، پس از خودکشی حامد سمیعی ، دیگر پناهجویان ایرانی برای انتقال جسد او به ایران به اداره تامین اجتماعی و شهرداری شهر هوف مراجعه کردند ولی آنها گفتند "به ما ربطی ندارد". علیرضا قلمی میگوید: «هزینه انتقال جنازه حداقل بین هشت تا ده هزار یورو خواهد بود. ما هم مستاصل ماندهایم که چهکار باید بکنیم.»
شرایط بد پناهندگان در ایالت بایرن
پناهندگان در ایالت بایرن آلمان به نسبت دیگر ایالتهای کشور آلمان شرایط بدی دارند. شرایط بد نگهداری پناهندگان در ایالت بایرن آلمان بعد از خودکشی محمد رهسپار پناهجوی ایرانی در کمپ پناهندگی وورتسبورگ بر سر زبانها افتاد. محمد رهسپار، ۲۹ ساله، حدود یک سال پیش، یکشنبه ۲۹ ژانویه ۲۰۱۲ در کمپ پناهندگی وورتسبورگ واقع در ایالت بایرن آلمان خودکشی کرد. او خود را از پنجره اتاقاش حلقآویز کرده بود.
در چند ماه گذشته حرکتهای اعتراضی نسبت به وضعیت پناهجویان در آلمان بالا گرفته است. راهپیمایی بیش از ۵۰ پناهجو از کشورهایی چون ایران، افغانستان و غنا از وورتسبورگ به برلین یکی از آخرین حرکتهای اعتراضی پناهجویان بود که انعکاس قابلتوجهی در رسانهها پیدا کرد. این پناهجویان با هدف جلب توجه افکار عمومی و دولت آلمان نسبت به شرایط زندگی پناهجویان، نداشتن حق کار و نداشتن اجازه خروج از محل اقامت خود، از وورتسبورگ تا برلین راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.
اطلاعات تکمیلی در رابطه با خودکشی حامد سماعی، پناه جوی ایرانی در جنوب آلمان
حنیف حیدرنژاد ،سایت انتگراسیون، 09.03.2013: آقای ع. ق. یکی از پناه جویان ایرانی ساکن در هایم (خوابگاه) پناه جویان در شهر هوف- Hof واقع در ایالت بایرن در جنوب آلمان در گفتگوئی با حنیف حیدرنژاد جزئیات بیشتری را در مورد خودکشی آقای حامد سماعی پناه جوی ایرانی توضیح داد.
آقای ق. می گوید: "پس از آنکه درخواست پناهندگی حامد از سوی اداره امور پناهندگی آلمان رد شد او بسیار ناراحت بود. در گفتگو با دیگر پناه جویان و در گفتگو با خود من همه اش تاکید می کرد که خسته شده و ادامه این بلاتکلیفی برایش سخت است. واقعا ما نمی دانیم با این وضعیت چکار باید بکنیم. رسیدگی به درخواست های پناهندگی خیلی طولانی است و این بلاتکلیفی اعصاب همه را خراب می کند. ما اینجا 16 نفر ایرانی هستیم. همه جوان و اکثرا تحصیل کرده. می خواهیم کار کنیم و روی پای خودمان باشیم ولی حتی اجازه ترک منطقه خودمان را هم نداریم. در این هایم نزدیک سیصد نفر با ملیت های مختلف زندگی می کنند و همه از این شرایط به تنگ آمده اند."
آنگونه که آقای ق. توضیح داد، پس از خودکشی حامد سماعی، دیگر پناه جویان این خبر را به خانواده او در ایران اطلاع داده اند.
در مورد جزئیات خودکشی حامد سماعی، آقای ق. می گوید "چهارشنبه شب ششم مارس حامد سراغ من آمد و اصلا نشانه ای از اینکه او تصمیم به خودکشی دارد دیده نمی شد. بعدا فهمیدم که او در همین شب سراغ بچه های دیگر هم رفته. مثل اینکه داشته خداحافظی می کرده و خود ما خبر نداشتیم. حامد در یک اتاق تنها می خوابید. روز هفتم مارس ساعت هفت صبح وقتی یکی ازبچه ها سراغ حامد می رود متوجه می شود و سریع به اورژانس خبر می دهیم. دکتر اورژانس گفت او شش یا هفت ساعت قبل فوت کرده بوده است. الان در هایم فضای سنگینی حاکم شده روز جمعه هشتم مارس حامد را کالبد شکافی کردند. ما خواستار آن بودیم که جسدش را برای خاکسپاری به ایران بفرستند، اما اداره سوسیال (تامین اجتماعی) گفت ما چنین هزینه ای را تقبل نمی کنیم."
آقای ق. تاکید کرد که "پناه جویان مایلند به دلیل شرایط سختگیرانه ای که در آن زندگی می کنند اعتراض کنند، اما واقعا نمی دانیم چکار باید بکینم و چگونه صدای خودمان را به مردم و ادارت آلمانی برسانیم."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten